همیشه فکر می کردید دیتاسنتر و Cloud دو اصطلاح هستند که دقیقا یک معنی را دارند، مگر این که در تجارتی باشید که مرتبط به این سرویس ها است. اما اینها دو عبارت مختلف هستند. اساسا Cloud بر پایه اینترنت بنا شده است اما دیتاسنتر بر پایه یک مکان فیزیکی. اما کدام یک برای تجارت شما بهترند؟ برای پاسخ به این سوال ابتدا به توضیح مختصری در مورد Data Center و Cloud می پردازیم.
دیتاسنتر
عبارت دیتاسنتر را به چند روش می توان تفسیر کرد. اول این که دیتاسنتر در داخل یک شرکت نگهداری می شود و متخصصان IT استخدام شده اند تا همیشه آن را زیر نظر داشته و از کارکرد آن اطمینان حاصل کنند. دوم اینکه دیتاسنتر می تواند مرکزی برای ذخیره سازی به صورت Offsite باشد که در آن از سرور و اجزای دیگر ذخیره سازی استفاده شده است تا دیتایی که به صورت فیزیکی و مجازی ذخیره شده است، در دسترس باشد.
مزایا:
سازمان هایی که به دیتاسنتر داخلی در شرکت خود دسترسی دارند، نیاز بسیار کمتری به اتصال اینترنت دارند. تا زمانی که شبکه محلی پایدار باشد، دسترسی به دیتا برقرار است. ذخیره سازی راه دور نیز مزایای خاص خود را دارد. اگر مکان اصلی سازمان دچار آتش سوزی، سرقت یا سیل شود، دیتای شرکت در مکان دوم کاملا دست نخورده باقی می ماند و دسترسی به آن ممکن است.
معایب:
این که دیتای خود را در یک مکان نگهداری کنید، باعث ساده تر شدن دسترسی به صورت فیزیکی و مجازی به دیتای شما توسط افرادی که مورد تاییدتان نیستند، می شود. بسته به بودجه سازمان شما، نگهداری یک دیتاسنتر در سطح سازمان می تواند هزینه زیادی به شما تحمیل کند.
رایانش ابری
قبل از به وجود آمدن اینترنت، رایانش ابری وجود نداشته و نمی توانسته وجود داشته باشد. امروزه با توجه به تسریع روند نفوذ اینترنت در جهان برخی افراد پیش بینی می کنند در سال 2018 دیتاسنترها رو به افول گذاشته و رایانش ابری رشد خواهد کرد. اما Cloud چیست؟ یک سیستم ذخیره سازی آنلاین است که برای تجزیه و نگهداری دیتای شما در چند مکان استفاده می شود. با Cloud همیشه این اطمینان را داریم که یک بکاپ از بکاپ ما وجود دارد. تنها راه از بین بردن دیتایی که بر روی Cloud وجود دارد این است که خود اینترنت از بین برود.
مزایا:
در دنیای فعلی که ارتباطات روز به روز بیشتر می شود، Cloud راه حل نهایی است. سرویس هایی مثل Microsoft Office 365 و Google Drive ذخیره دیتا به صورت آنلاین را درک کرده اند و به سمتی حرکت کرده اند که از پتانسیل های آن استفاده کنند. سازمان شما هم می تواند با اطلاعات به همین صورت رفتار کند تا آن را همیشه در دسترس قرار دهد. با دسترسی آنلاین، هیچ وقت دیتا از دسترس شما خارج نخواهد شد مگر این که به اینترنت دسترسی نداشته باشید.
معایب:
هر چیز آنلاینی آسیب‌پذیری بیشتری در مقابل حملات مجازی دارد. خیلی ساده است: یک هکر تمایل بیشتری به ایزوله کردن یک ذخیره سازی Cloud دارد تا دیتاسنتر. همچنین Cloud به دلیل ماهیت آنلاین خود قدرت کمتری نسبت به دیتاسنتر دارد. Microsoft Office آفلاین را با Google Docs آنلاین مقایسه کنید. اگرچه Google Docs کارایی خوبی دارد، اما قدرت Microsoft Office که به صورت آفلاین به آن دسترسی دارید را ندارد.
چگونه تصمیم می گیرید؟
این انتخاب به چند عامل اصلی منتهی می شود. به نظر می رسد رایانش ابری انتخاب اصلی برای ادامه راه است، اما برخی سازمان ها این قدرت محدود را تحمل نمی کنند. اگر سازمان شما به یک سیستم با قابلیت Customize شدن زیاد و به صورت اختصاصی نیاز دارد، دیتاسنتر انتخاب بهتری است. در دیتاسنتر، فضایی را با سازمان دیگر به اشتراک نمی گذارید. به یاد داشته باشید که اگر نیاز به فضا یا قدرت رایانش بیشتری دارید به این معنی است که باید تجهیزات بیشتری بخرید و هزینه نگهداری و برق بیشتری بپردازید.
اگر نیاز به چنین چیزی ندارید که تا این حد قابلیت Customize شدن را داشته و اختصاصی باشد، می توانید از سیستم های Cloud استفاده کنید. این روش هزینه کمتری دارد چون شما منابع را با سازمان های دیگر Share می کنید که مسئولیت نگهداری دیتای خود را به دیگران سپرده اند. به علاوه، اگر نیاز به فضای بیشتری داشته باشید بسیاری از ارائه دهندگان Cloud بدون پرسیدن هیچ سوالی به شما اجازه می دهند که مقدار فضای ذخیره سازی خود را افزایش دهید. عیب این روش این است که کنترل زیادی نخواهید داشت چون دیتای خود را به سازمان دیگری سپرده اید که آن را برای شما نگهداری کند.
بنا به این دلایل است که این دو گزینه در کنار هم به حیات خود ادامه می دهند. برخی از سازمان ها از هر دو گزینه استفاده می کنند به این صورت که دیتای ضروری و اساسی خود را بر روی دیتاسنتر نگهداری می کنند و دیتایی را که خیلی محرمانه نیست بر روی Cloud ذخیره می کنند تا بتوانند دسترسی بیشتری به آن داشته باشند.
