ابزارهایی شبیه به DCIM ضمن آنکه به یکپارچگی کمک می‌کنند، این ظرفیت را دارند که خدمات شاخصی به واحدهای تجاری ارائه کنند. صرفه‌جویی در زمان، کاهش هزینه‌ها و برنامه‌ریزی برای صرفه‌جویی در ظرفیت از جمله بخش‌های در تعامل با بحث‌های مالی هستند که DCIM قادر به شناسایی آن‌ها است. از مؤسسات مالی تا غول‌های مخابراتی و ارائه‌دهندگان سرویس‌های بهداشتی، تعدادی از بزرگ‌ترین و باارزش‌ترین شرکت‌های جهان به خوبی با قابلیت‌های پنهان DCIM آشنایی دارند.
برای مثال، Nlyte Software یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های نرم‌افزاری جهان است که در زمینه برنامه‌ریزی، مدیریت و بهینه‌سازی مراکز داده به فعالیت اشتغال دارد. در بخش های بعد شکل دو اینفوگرافی ارائه شده این شرکت را برای DCIM نشان می‌دهد.
مصرف انرژی
نزدیک به ده سال پیش، انرژی مورد استفاده در مراکز داده به شکلی ناپایدار روبه فزونی نهاد. مطابق با آمارهای منتشرشده، تنها در ایالات متحده در خلال سال‌های 2005 تا 2010، مراکز داده حدود 24 درصد انرژی تولیدشده را استفاده می‌کردند. اما زمانی که شرکت‌های بزرگ این کشور رویکرد خود را تغییر دادند و به سمت فناوری‌هایی همچون مجازی‌سازی، رایانش ابری و بهبود مدیریت مراکز داده روی آوردند، روند تقاضا در زمینه مصرف انرژی روبه افول نهاد. مطالعه جدیدی که در جولای 2016 انجام گرفت، نشان داد که ورود رایانش ابری تغییر محسوسی بر روند کاهش مصرف انرژی داشته است. پیش‌بینی می‌شود در خلال سال‌های 2014 تا 2020 تقاضا برای مصرف انرژی از سوی منابع محاسباتی مستقر در مراکز داده تنها به چهار درصد برسد. مطابق با آمارهایی که مراجع مربوطه منتشر کرده‌اند، مجموع مصرف انرژی در مراکز داده ایالات متحده مشتمل بر سرورهای تأمین انرژی، ذخیره‌ساز‌ها، شبکه‌ها و زیرساخت‌هایی که از آن‌ها پشتیبانی می‌کنند، به 70 میلیارد کیلو وات ساعت در سال 2014 رسیده بود. این رقم نشان می‌دهد که 1.8 درصد کل برق مصرفی ایالات متحده تنها در این حوزه مصرف شده است. بر اساس روند فعلی، انتظار می‌رود مراکز داده چیزی در حدود 73 میلیارد کیلو وات ساعت را تا چهار سال آینده استفاده کنند. آزمایشگاه ملی لارنس برکلی وابسته به دپارتمان ایالات متحده در این باره گفته است: «روند روبه‌رشد مصرف انرژی در مراکز داده در یک دهه گذشته روبه‌افول نهاده است. با این حال، تقاضا برای محاسبات و رسیدن به سطح قابل قبولی از بهره‌وری از سوی مراکز داده روند صعودی را تجربه کرده است.» این رویکرد باعث شده است بهبود بهره‌وری در سرورهای فیزیکی کاملاً مشهود باشد. از سال 2000 تا 2005، هر ساله شاهد افزایش 15 درصدی سرورها بودیم. این بدان معنا است که تعداد سرورها در مراکز داده دوبرابر شده است. از سال 2005 تا 2010 این رشد کاهش یافت و به پنج درصد رسید که البته برخی کارشناسان این روند روبه افول را به دلیل مشکلات اقتصادی دانسته‌اند. با این حال، این نرخ رشد اکنون به سه درصد نزول پیدا کرده است و انتظار می‌رود تا سال 2020 همچنان ثابت باقی بماند. کاهش نرخ رشد سرورها به دلیل افزایش بهره‌وری سرورها، فناوری قدرتمند مجازی‌ساز و تغییر رویکرد به سمت رایانش ابری به دست آمده است.
اندازه‌گیری بلادرنگ
هر مدیر مرکز داده‌ای برای اینکه در کار خود موفق باشد، باید سه معیار درخواست برای فضای در دسترس، انرژی قابل مصرف و خنک‌کنندگی را بادقت هرچه تمام‌تر بررسی و نظارت کند. با استفاده از این اطلاعات، کارکنان بخش تجهیزات و مدیران فناوری اطلاعات می‌توانند در سریع‌ترین زمان ممکن تصمیم‌های مقتضی درباره دارایی موجود را اتخاذ کرده و به‌طور دقیق مقدار ظرفیتی را که باید گسترش یابد، بررسی کنند. مدیریت زیرساخت مرکز داده می‌تواند چنین اطلاعاتی را به‌راحتی در اختیار مدیران قرار دهد.
برنامه‌ریزی آینده
مدیریت زیرساخت مرکز داده (DCIM) ضمن آنکه بینشی درباره زمان اوج پردازش‌ها ارائه می‌کند، در همان حال نمایی از نحوه به کارگیری درست و مؤثر فضا یا انرژی را ارائه می‌دهد. علاوه بر این، با توجه به اینکه بر باارزش‌ترین دارایی‌ها یک سازمان یعنی فضا و انرژی نظارت دارد، به سازمان‌ها نه تنها کمک می‌کند تا عمر مفیدی به تجهیزات خود تخصیص دهند، بلکه کمک می‌کند تا سازمان‌ها فرایند توسعه ملزومات فیزیکی را به تأخیر بیندازند یا چنین درخواستی را نادیده بگیرند. این رویکرد میلیون‌‌ها دلار صرفه‌جویی ارزی برای سازمان‌ها به همراه خواهد آورد.
*منبع: مجله شبکه
